Μεγάλη σημασία, ίσως μάλιστα την κυριότερη στη θεραπευτική διαδικασία, παίζει η σχέση ανάμεσα σε θεραπευτή και θεραπευόμενο. Η φύση της επικοινωνίας αυτής αποτελεί το κλειδί για την εξέλιξη της θεραπείας. Η επιλογή του θεραπευτή δεν είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αφήνεται στην τύχη.
Ο θεραπευόμενος έχει ανάγκη να νιώσει ότι τον καταλαβαίνει και τον εκτιμά ο θεραπευτής του και κυρίως ότι δε γίνεται αντικείμενο επίκρισης. Η δημιουργία ασφαλούς δεσμού είναι απαραίτητη καθώς χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά του θεραπευόμενου να φέρει στη θεραπεία σκέψεις και θέματα που συνήθως δεν εκφράζει στους γύρω του ή ακόμα και στον ίδιο του τον εαυτό.
Ο θεραπευτής οφείλει να κάνει το θεραπευόμενο να αισθάνεται ότι είναι συνοδοιπόρος του στο ταξίδι της θεραπείας, κατά το οποίο θα περάσει από πολλές εσωτερικές συγκρούσεις και συνειδητοποιήσεις που ενδεχομένως ποτέ δεν είχε κατακτήσει μέχρι τότε. Είναι σημαντικό να κρατά "ζωντανή" τη θεραπεία και να μη φοβάται να πλησιάσει το θεραπευόμενο όπου το κρίνει απαραίτητο. Ο θεραπευτής πρέπει να είναι αρκετά ευέλικτος έτσι ώστε να γνωρίζει που και πως θα πρέπει ν'ακολουθήσει το θεραπευόμενο στην εξωτερίκευση όλων των συναισθημάτων όπως είναι η χαρά, η λύπη, ο θυμός, ο ενθουσιασμός, η θλίψη και άλλα. Ωστόσο, είναι ο ίδιος όμως που πρέπει να θέσει τα απαραίτητα όρια στη θεραπεία και κατ'επέκταση στο θεραπευόμενο ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η θεραπεία είναι υπόθεση δύο ατόμων και απαιτεί συνεργασία και αλληλεπίδραση θεραπευτή και θεραπευόμενου ως ισότιμων οντοτήτων. Όταν ο θεραπευτής κατευθύνει σωστά τη διαδικασία αυτή, δημιουργείται μια αυθεντική σχέση η οποία μπορεί να εξελίσσεται και να δυναμώνει με το πέρασμα του χρόνου. Άλλωστε, τα ερευνητικά δεδομένα αποδεικνύουν τη σημασία της θεραπευτικής σχέσης και υπογραμμίζουν τη σημαντικότητα του παράγοντα αυτού ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Χρυσάνθη Πασσά
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια